YENİ GMP EK1 VE FILL & FINISH TEKNOLOJİLERİNDE İNOVASYON

Bariyer teknolojisinin kullanımına yönelik itici güç 10 yılı aşkın bir süredir devam etmekle birlikte, değişim arayışı hiç bu kadar büyük olmamıştı. Düzenleyici bir bakış açısından, aseptik işleme için sterilite güvencesini artırmaya yönelik bir çaba gösterilmekte, ancak başka dinamikler de var:

• Kişiselleştirilmiş tıp / daha küçük parti boyutları
• Yeni ürünleri pazara hızlı ulaştırmaya yönelik rekabet gücü
• Maliyet ve enerji konuları

RABS geleneksel dolum hatlarını iyileştirmenin bir yolu olarak, izolatörler de yeni aseptik dolum kapasitesi için bir seçenek olarak görülmüştür. Bununla birlikte RABS, mevcut dolum hatlarını iyileştirmede en etkili yol olduğu anlamına gelmek zorunda değil ve "geleneksel izolatörler" de yeni olması gereken değildir.

Geleneksel dolum hatlarını RABS’e yükseltirken cevap verilmesi gereken belli başlı sorular vardır,  bazıları şunlardır:

• Kendisi için yapılmamış bir hat üzerinde gerçekleşecek “Kapalı kapı üretim' için mevzuatın gerektirdikleri. Kapıların açılmasının genel kabul gören 'nadir' durumu nedir? 10 parti başına 1 mi, 1 parti başına 10 mu?

• Montaj sırasında kapılar açık olursa, hattın montajı nasıl yapılır? Bu RABS durumu mudur?
• RABS'yi personel eldivenlerindeki mikroplara sıfır toleranslı bir A puanıyla sarmak mümkün müdür?

Sektör, şimdilerde tüm üretim hattını değiştirmeden insan unsurunu azaltmanın bir yolu olarak gözünü robotlara ve otomasyona çevirmiş durumda. Hat kararlılığını artırmak gibi sterilite güvencesini iyileştirmek için düşük teknolojili çözümleri de gözden kaçırmamak, müdahalelerin daha az sıklıkta ve daha az saldırgan olması için doldurma hatları bileşenlerini tasarlamak, zor olan müdahalelerin kaldırılması ve böylece bir partinin nadiren hurdaya çıkarılmasını kabul etme seçeneği de önemlidir.

Yeni dolum kapasitesi için çözüm 'izolatörler' gibi görünüyor. Ancak şirketler kendilerine insan müdahalesi ile ve eldiven aracılığıyla yapılan  'geleneksel' büyük hacimli izolatörlerle mi yola devam edeceklerini yoksa tipik olarak tek kullanımlık ürün döngülerine sahip küçük ölçekli robotik izolatörler ve 'kullanıma hazır' veya 'sterilize etmeye hazır' bileşenlerin mi avantajlı olduğunu sormalılar.

Şubat 2020'de yayınlanan ve uzun zamandır beklenen Ek 1'in ikinci resmi taslağının, 2017 taslağı ile kıyaslandığında bir miktar değiştiği görülüyor. 'Eğitim', 'Anlayış' ve 'Yeterlilik' gibi kavramlara daha fazla odaklanılmış durumda ve EMA bizden riski önlememizi değil riski tespit etmemizi ve yönetmemizi beklemekte.

Tüm bunlar ilaçların özellikle de aseptik ortamda üretilen özü itibariyle çok küçük olduğuna emin olmamız gereken bir miktar 'rezidüel risk'e sahip ilaçların bir yansıması. Rezidüal riskle baş edebilmek sadece kurallara uyabilmemizi değil aynı zamanda kendi yöntemlerimizi anlamamızı ve ürün kalitesinden ödün verebilecek olumsuz eğilimleri tespit etmek için kurum içi yetkinliğe sahip olmamızı gerektirir. EMA, şu anda bize yalnızca takip ve test etmenin sterilite garantisi vermeyeceğini ve özelikle [APS] müdahalelerinin kötü işlemleri veya tesis tasarımlarını haklı çıkarmak ya da nadiren gerçekleşen kabul edilemez müdahaleleri değerlendirmek için tasarlanmaması veya seçilmemesi gerektiği konusunda ders vermektedir.

2017 tarihli Ek 1 taslağında ‘KontaminasyonKontrol Stratejisi’ ortaya koyuldu. 2020 versiyonunda ise optimizasyonun sonu olmayan bir süreç olduğu vurgulanarak, “sürekli iyileştirmeyi sağlamak için etkin bir şekilde güncellenmesi” gerektiği savunulmakta ve vurgulanmaktadır.

2017 tarihli taslakta bizlere “Operatörlerin A sınıfına girişi; tesis, süreç ve yöntem tasarımı ile en aza indirilmelidir” dendi, ki bu geleneksel dolum hatlarına sahip bazı şirketler için baş ağrıtıcı bir ifade olabilir. 2020 versiyonunda bu ifadenin yerini şu aldı: “Onların RABS & Izolatörler kullanımı ‘Kontaminsyon Kontrol Stratejisi’ kapsamında değerlendirilmelidir. RABS ya da izolatör kullanımına alternatif yaklaşımlar gerekçelendirilmeli” ve “Operatörlerin A sınıfı bölgesine doğrudan müdahalesi (örneğin bariyer ve eldiven portu teknolojisi olmadan) en aza indirilmelidir…” 2020 versiyonu dahanet görünüyor; geleneksel dolum süreçlerine sahipsek, rehavete kapılmaya zamanımız yok ve yıllar önce geliştirildiği şekliyle aseptik operasyonlara devam etmeliyiz, EMA ise daha emniyetli ürünlere yönelik talebikarşılamak için birden fazla yol olduğunu işaret ediyor.

EK 1 taslağı ‘Kontaminasyon Kontrol Stratejisi’ne ağırlık vermekte ve 2020 versiyonu, Risk Değerlendirme düşüncesiyle aynı doğrultuda ‘anlayış’ ve ‘yetkinlik’ ifadelerine odaklanmayı arttırmış durumda. Bununla birlikte 2020, çevreyi nasıl kontrol etmemizi istedikleri bakımından daha kuralcı. Örneğin, üretimin devam etmediği zamanlarda işlemeyen çevresel kalifikasyon, yani canlı (viyabl) ve cansız (viyabl olmayan) örneklem için maksimum 1 metre tüpler… Bunun mizahi bir yorumu da şu olabilir: “EMA bizden risk değerlendirmesi yapmamızı istiyor ancak birçoğunun sonucuna zaten karar vermiş durumda”.

ULLA THOMSEN